En nóg af blaðri, þessi þráður á að snúast um flöskumiða:
Hópmynd af því sem komið er á flöskur, Chianti, eplavín, eplafreyðivín. Já ég veit ég gleymdi að þrífa stálið á gufugleypinum fyrir myndatöku
Röndin á rauðvínsmiðanum þjónar miklum tilgangi, kemur til með að skipta um lit eftir því hvaða þrúga er í flöskunni. Myndin finnst mér líka stórskemmtileg, tekin í kjölfar einhvers þökulagningargjörnings hjá nágrönnum mínum, og gefur götunni eiliítið meginlands-sveitaþorpslúkk sem passar ágætlega við innihald flöskunnar:
Þar sem eplavínið er að þýskri fyrirmynd, kom aldrei annað til greina en að hafa miðann á þýsku. Skítuga lúkkið á flata eplavíninu er upprunnið í árdaga Klassiker-nafngiftarinnar, fannst það þurfa að lúkka geðveikt gamalt. Sekt er þýska orðið fyrir freyðivín, og glöggir kannast þarna eflaust við frasa af bjórflöskum, en hann útleggst á íslensku nokkurn veginn þannig að innihaldið þroskist með gæðageri í flöskunni:
Á eitthvað eftir að fínísera þennan seinni, finnst prentletrið ekki alveg vera að fúnkera þarna...
En svo er maður svo snargeðveikur að maður er jafnvel tilbúinn með miða langt fram í tímann, hér höfum við annars vegar mjöð úr Euroshopper hunangi sem fór í fötu 3. febrúar sl., og bjór sem enn er bara á teikniborðinu, en Drýsill er skásta orðið sem orðabókin kom með þegar ég fletti upp orðinu Hobgoblin:
Endilega hendið fram ykkar hönnun
(til þess var aðvörunin sett í subjectið). Mér finnst allavega skemmtilegra að fá svona myndamont beint í æð frekar en að þurfa að klikka á hverja fyrir sig, þótt ég þurfi kannski að bíða aðeins eftir að myndirnar halist niður.. ekki eins og maður sé á innhringitengingu þótt fornu símalínurnar í húsinu séu stundum með leiðindi 
