Oli wrote:
Kosturinn við að hafa þetta í 2 vikur í frumgerjun er sá að bjórinn verður meira mellow mun fyrr ef hann fær að sitja á gerkökunni, þeas búinn að þroskast meira á styttri tíma þar sem gerið fær tíma til að taka til eftir sig. Ég held að fáir okkar hérna hafi sína skammta skemur en 2 vikur í frumgerjun núna jafnvel þó ætlunin sé að nota seinni gerjunarílát. Eftir 2 vikur er alkóhólmagnið í bjórnum einnig orðið hærra (miðað við gerjun sem ekki er fullkláruð) og því minni hætta á sýkingu. Ef þú ætlar að þurrhumla er betra að nota seinni gerjunarílát og þá er ágætt að miða við 2 vikur í frumgerjun, 1 vika í seinni og svo 3 vikur í flöskum til að fá CO2. Humlarnir hamla einnig frekari sýkingu í seinni gerjunaríláti.
Muna svo að geyma flöskurnar við stofuhita til að fá CO2 framleiðslu í gang.
Að sjálfsögðu er bjórinn svo bestur ef hann fær að þroskast í nokkra mánuði á flöskum.
Ég hef nú víðast hvar séð talað um 1+2+3 aðferðina - þ.e.a.s. 1 vika í primary, 2 í secondary og 3 á flöskum. Þú virðist vera að snúa því við. Og það er ekki alveg rétt að sýkingarhættan sé minni ef áfengismagnið er komið í topp heldur en á meðan á gerjun stendur. Ef gerjunin er enn í gangi þegar fært er yfir bolar gerið þeim villigerlum sem mögulega gætu verið til staðar burt, sem er áhrifaríkara en að treysta því að áfengið drepi þá.
Ég vil líka benda á að fullyrðingin um að bjórinn sé bestur ef hann fær að þroskast í nokkra mánuði á flöskum er svolítið mikil alhæfing. Margir bjórstílar verða það, vissulega. En aðrir ekki. Hveitibjórar eru bestir sem yngstir. Mikið humlaðir bjórar einnig, þar sem humlaanganin dofnar mikið með tímanum. Þessi þroskunarregla á fyrst og fremst við maltmikla bjóra, eða bjóra sem eru kryddaðir eða annað slíkt. Þegar bragðlitlir bjórar, eða bjórar sem falla humlamegin við strikið eru annars vegar á þetta ekki við.
Kristfin: Ég held að þetta sé full mikil einföldun hjá Papazian. Margir bjórar (sérstaklega þeir sem eru í humlaríkari og/eða léttari kantinum) eru orðnir eins góðir og þeir verða eftir 2 vikur. Á hinn bóginn eru maltmeiri bjórar oft lengur að þroskast. Mér finnst ágætis þumalputtaregla, ef maður ætlar að sleppa secondary, að miða við 3-4 vikur í fötunni. Þá veit maður að gerið hefur náð að taka vel til eftir sig. Á hinn bóginn hef ég líka tappað á eftir 2 vikur, og það hefur verið sallafínt.
Hvað sem öðru líður snýst þetta ekki um rétt eða rangt, heldur bara það sem hverjum og einum finnst best. En ég hef heyrt um sýkingar í secondary (sem virðast mér vera mun algengari en sýkingar í primary), til dæmis hjá tveimur meðlimum Fágunar, og finnst rétt að fólk geri sér grein fyrir því að þetta secondary æði sem tröllríður öllu, ekki síst í BNA, er ekki endilega eina rétta svarið. Sjálfum finnst mér ástæðulaust að taka áhættu á sýkingum og leggja á mig aukavinnu ef ég ætla ekki að setja ávexti eða eitthvað (ég nota pressukönnuhumlun frekar en þurrhumlun, finnst hún gefa alveg jafn góða raun, ef ekki betri), eða láta bjórinn eldast í lengri tíma. En eins og ég segi er þetta smekksatriði og hverjum í sjálfsvald sett. En þú skalt hafa í huga, í framhaldi af þessu, að það borgar sig ekki að éta allt upp hrátt sem maður les á netinu varðandi brugg. Staðreyndin er sú að heimabrugg er frekar nýleg iðja (þetta fór af stað sjötíuogeitthvað), og menn eru enn að fikra sig áfram. Svo upplifa menn eitthvað (annað hvort gott eða slæmt) og tengja það við ákveðin atriði í sínu verkferli, án þess að gera á því nokkrar frekari tilraunir, og útblása það sem hinn endanlega sannleik. Raunin er sú að ákaflega fá atriði tengd bjórgerð í heimahúsum hafa verið sannprófuð - þannig að það er best að nota bara heilbrigða skynsemi í öllu svona, og fara eftir sannfæringu sinni.
