Sælir séu fágaðir.
Jóhannes Proppé heiti ég, matreiðslumaður á kexinu. Hefur mér löngum þótt sopinn góður af ölinu, og hef svona verið að smakka af og til bruggið hjá Birni Klassiker. Fór svo um miðjan maímánuð að kauði leit í lítið afmælisgrill hjá mér með nokkra ægilega góða heimagerða, að ég fékk bakteríuna, og smitaði frá mér niðrá Kexi. Óð í beinu framhaldi í byrjendapakkann hans Hrafnkels, með viðbótum, og hef ekki litið til baka. Það er bara tíma og peningaspursmál í að plássið klárist undir græjur í fyrrverandi gestaherberginu mínu...
Nú er ég sjálfur kominn með tvær laganir á flösku, aðrar tvær í gerjun, litla stæðu af bókum á skrifborðið og nokkrar á lista í næstu pöntun.
Restin af eldhússtaffinu er annað hvort búið að kaupa græjur, eða að telja niður fram að mánaðarmótum.
Stefnir allt í að þessir mánudagsfundir verði aðeins líflegri í haust.